DİĞER
Orhan Pamuk does narrate the “local” as Kirsch tells us, sure, but he does this by turning the image into an allegory. He diagrams the fluid reality of a society by reducing it to sharp dualities
“Edebiyat alanı”nın karmaşık yapısını düşünmeyi kolayca unutan bu yaklaşımdan romantik bir “edebîlik” övgüsü ve serbest piyasa mistisizminden başka bir şey kalır mı?
Bosna Savaşı romantizmi konusunda ülkemiz dünyada açık ara önde. Ama gelin görün ki bu romantizm bir yayın, tercüme, düşünce ve araştırma bolluğuna dönüşmüyor. Ne kadar anlamak istiyoruz Bosna’yı? Yoksa esas sevdiğimiz kendi düşük maliyetli romantizmimiz mi?
Saray sanatçılarının soluk resmi, hidayet romanlarındaki değişim, TRT 2, hayaller, dindar nesil, çocuk kitapları, değişen Türk dizileri, ihtiraslar, bienaller, festivaller ve kültürel iktidar...
Basbayağı sağcı bir kültür devinimini; özerk, bağımsız, kayıtsız, eyvallahsızmış gibi sunmak, sadece okuma yazma tecrübesinin ilk basamaklarındaki romantik gençlerin aklını çelebilir bir poz olarak kalıyor...
Okuru kendi yerelliğinin ve şahsiyetinin kodlarını çözümlemeye çağıran bir çağdaş romancı olarak Patrick Modiano emek ve sabır talep ediyor
Zabel Yesayan'ın Son Kadeh'i, bir tür günlük/mektup olarak kurgulanmış. Kitap bir itiraf hikâyesi olarak okunabilir fakat Yesayan'ın bu yapıtının yalnızca kocasını aldatan bir kadının itiraflarından ibaret olduğunu iddia edebilir miyiz
Mehmet Fatih Uslu: Ermenice öğrenmenin okuma yazma maceramda saf bir mutluluk kaynağı olduğunu söyleyebilirim. Kendi memleketimi, kendi hâlimi, hepimizin ahvalini anlama çabasında ummadığım imkânlar, yollar açtı
Bugün bir küresel meta olarak romanın dinamiklerini yeniden konuşmamız gerektiğini gösteren önemli bir örnek Zemberekkuşu’nun Güncesi...
© Tüm hakları saklıdır.
↑ Yukarı çık
